Waw Myanmar

Het was te kort, het was intens, het was... onwaarschijnlijk mooi...



Myanmar zeker een aanrader!

Meer foto's op facebook!! (sinds vandaag)

Tet – Tet te koop? (deel 5)

- Dit is het laatste deel van een vijfdelige reeks over hoe in Vietnam Tet wordt gevierd, het traditionele Nieuwjaar volgens de maankalendar. Na het eerste deel over de keukengod, het tweede deel ‘voor het oog en voor de maag’, het derde over de laatste en de eerste dag, en het vierde deel ‘buitenlanders vieren Tet’ is dit dus het laatste stuk. –

Commercialisering van feestdagen, je ziet het overal in de wereld. Is het nu Valentijnsdag of Kerstmis, of zelfs de ramadan en het Suikerfeest, er wordt serieus geld tegenaan gegooid of u wordt er toch toe aangezet via allerlei marketing. Tradities worden al dan niet vergeten of geëxploiteerd voor de magische dollar, euro of dong. Zo dus ook in geval van Tet! Enkele voorbeelden:

- De typische geschenkenmand die wordt gegeven in aanloop naar het nieuwe jaar, tijdens de ‘laatste keren’ (zie deel 3). Die manden worden volgestopt met allerlei lekkers, maar ook met sigaretten bijvoorbeeld (rook uzelf nog es plat voor het nieuwe jaar start, slik). De prijzen voor een mand gaan al gauw van 500.000 tot 1 miljoen (20-40euro) het stuk over de toonbanken, en ons kantoor bijvoorbeeld koopt er al gauw zes en meer.

- Promoties aller hande in restaurants, bars, enz. om uw laatste maaltijd te ‘vieren’

- Spotgoedkope vlieg- en treintickets die drie of vier maanden voor Tet al bijna allemaal zijn gekocht. Traditioneel viert men Tet op het thuisfront, in welk dorp ook, maar dezer dagen vliegt men meer en meer naar exotische locaties of shoppingparadijzen als Hong Kong, Bangkok en Kuala Lumpur

- Het verkopen op elke straathoek van versiering allerhande veelal van Chinese makelij, van opblaasbare ballonen in de vorm van een kat, tot wenskaartjes, lampionnen en meer. Ondanks het huis altijd traditioneel wordt opgefrist, behoort deze brol meestal niet tot de vaste versiering

- Bakkerijen verkopen ‘Chuc Mung Nam Moi’ taarten, iets to-taal on-Vietnamees tijdens Tet. Het zijn op zijn Vietnamese zoete suikerbommen, maar een taartje verorberen met wat champagne, nope, niet echt Tet

- Enzovoort

Toegegeven, er wordt altijd enorm veel geld gespendeerd tijdens Tet en tijdens het jaar spaart men dan ook een klein potje bijeen om te zorgen dat men de overgang van oud naar nieuw deftig kan vieren, maar dezer dagen begint het hier en daar een beetje uit de hand te lopen, en sluipt de commercialisering binnen. Her en der hebben Vietnamezen, heel fascinerend, al kerstmis overgenomen, misschien moeten wij ook hun Tet beginnen vieren? Tet, te koop?

Ai!

BBC flash news:
Japan government confirms radiation leak at Fukushima nuclear plants. Asian countries should take necessary precautions. If rain comes, remain indoors first 24hours, close doors n windows, swab neck skin with beta-dine where thyroid area is, radiation hits thyroid first. Take extra precautions, radiation may hit today! PLEASE PASS!!!

Kreeg ik als sms vandaag, toevallig tijdens een serieuze stortbui. Het maakt deel uit van een valse kettingsms als ik het zo mag noemen, verzonden over gans Azië, naar aanleiding van de nucleaire problemen in Japan. Het startte oorspronkelijk in de Fillipijnen om tot in Viet Nam en zelfs Kathmandu, Nepal op te duiken op gsms aller lande. Het bewijst hoe er serieus op de angst en ongerustheid van mensen kan gespeeld worden door een vals gevoel van onveiligheid te creëren via desinformatie (ik laat het aan jullie om de verkeerde informatie uit de sms te halen, niet moeilijk lijkt me). Een krachtig en bruikbaar instrument zoals sms (en in het verlengde daarvan Twitter en Facebook) wordt mis-ge-bruikt om plezier te hebben in het creëren van een angsklimaat? Het getuigt van een serieuze onverantwoordelijkheid en veroorzaakt het risico dat men in de toekomst officiële berichten in dezelfde trant niet serieus meer neemt.

Wat achtergrond: ' Containing radioactive rumours' http://www.irinnews.org/report.aspx?reportID=92194

Alles perfect in orde in Viet Nam dus :-)

Tet – Buitenlanders vieren Tet (deel 4)

- Dit is het vierde deel van een vijfdelige reeks over hoe in Vietnam Tet wordt gevierd, het traditionele Nieuwjaar volgens de maankalendar. Na het eerste deel over de keukengod, het tweede deel ‘voor het oog en voor de maag’, het derde over de laatste en de eerste dag, volgt straks het laatste deel: 5/ Tet te koop? –

We hebben ondertussen ook al sinds gisteren de eerste volle maan na Tet, of 15 dagen na Tet achter de rug, opnieuw een reden om te vieren. Bij de Chinezen, momenteel 100m hier verderop, en enkele Vietnamezen is dit belangrijker dan de eerste dag van het nieuwe maanjaar, daarom ook de krakende bommetjes die afgestoken worden op de achtergrond. Maar de vraag van vandaag is, hoe vieren buitenlanders Tet? Wel, om eerlijk te zijn, vele doen het niet. Velen, waaronder ook wij vorig jaar, nemen de kans om met zoveel opeenvolgende vakantiedagen het er es goed van te nemen en een kleine vakantie te boeken naar een van de zovele exotische bestemmingen in de regio. De enkeling die achterblijft, waaronder uw schrijvende medemens en enkele van zijn vrienden proberen het 2de nieuwjaar zo traditioneel mogelijk te vieren, Tet de Tay-way (tay is de roepnaam voor westerlingen, letterlijke betekenis is Westen). Een Vietnamese vriend hebben is daarbij altijd handig!

Ik heb me dus laten onderdompelen in het Tet gebeuren. Eerst en vooral de opkuis en de nodige aankopen. De dagen ervoor hebben we het huis gekuist en een perzikbloesem gaan kopen, mét de nodige rode enveloppes in. We hebben net zoals de duizenden Vietnamezen eten ingeslaan voor enkele dagen, dus de niet te onderschatten drukte van de markten opgezocht. De nieuwe kledij was wat moeilijk daar ze hier niet meteen buitenlandse maten hebben, maar ik heb alvast geshopt en gezocht (en snel opgegeven).

De laatste dag zelf ben ik bij Hien’s ouders uitgenodigd voor het laatste familiemaal, waar we konden genieten (of in geval van het vlees, observeren) van de traditionele bereidingen (zie deel 2). ’s Avonds zijn we naar het Hoan Kiem meer gewandelend om van het prachtige nieuwjaarsvuurwerk te genieten om daarna wat frisse blaadjes van de bomen te graaien om het huis op te fleuren en opnieuw naar Hien’s ouders aan de andere kant van de stad te rijden. Na het nuttigen van de ietwat bizarre taart en slechte Wit-Russische champagne, heb ik mijn halfdronken metgezel naar de pagoda gebracht voor het noodzakelijke bezoek.

Op de eerste dag en de dagen nadien hebben we een resem pagoda’s bezocht, de een al wat drukker dan de ander. Ik heb zelfs mijn voorspelling voor het volgende jaar uitgepikt (zie deel 3). Op de avond van de eerste dag heb ik ook de enkele vrienden uitgenodigd die net zoals ons beslisten om in Hanoi te blijven. We hadden een supergezellige avond, met een volle tafel traditionele en minder traditionele gerechten, wijn, champagne, zoete snoepen, zoet gebak en het Chinese brol papier ‘vuurwerk’ (zie foto). Ik heb mijn vrienden zelfs hun ‘lucky money’ gegeven :-)

De dagen nadien hebben we net zoals zovele Vietnamezen naast het bezoek aan de pagoda’s vooral gerust, genoten van het prachtweer (de eerste lente, je kent het gevoel) en van de naar Hanoiaanse standaard stilte in de stad. Dit laatste was van korte duur, maar het was - echt waar - genieten. Nu weet ik wat ze bedoelen met ‘during Tet, Hanoi is empty’.

Ik heb Tet mogen ervaren en ervan genoten, en ik ben zeker dat mijn vrienden dat ook zo hebben aangevoeld.

Tet – de laatste dag, de eerste dag (deel 3)

- Dit is het derde deel van een vijfdelige reeks over hoe in Vietnam Tet wordt gevierd, het traditionele Nieuwjaar volgens de maankalendar. Na het eerste deel over de keukengod, het tweede deel ‘voor het oog en voor de maag’ en het derde volgt: 4/ buitenlanders vieren Tet en 5/ Tet te koop? –

De laatste dag voor het nieuwe jaar zet zich in met een bezoek aan het kerkhof om de overleden familie te gedenken. Het graf wordt opgekuist en voorzien van de nodige offergaves. Een beetje zoals onze Allerzielen. Na dit bezoek is het tijd om het ganse huis van kop tot teen tot in het kleinste detail schoon te maken. De grote opkuis voor de lente of het nieuwe jaar aanbreekt. Soms wordt dit al vroeger gedaan, maar zolang het binnen de zeven dagen is nadat de keukengod (zie deel 1) het huis verlaat dan is het ok. Heel belangrijk hier is het schoonmaken van het huis- of familie-altaar, om ook de overleden familieleden en voorvaderen een Tet te wensen. Na de grote opkuis begint de grote voorbereiding voor de laatste maaltijd van het oude jaar. Traditioneel staan de vrouwen des huizes een aantal uren in de keuken om allerlei lekkers te bereiden (zie deel 2). Het laatste maal is gereserveerd voor de kernfamilie. Eventueel mogen aangetrouwden ook aan de tafel meezitten maar het blijft strict beperkt tot vader, moeder en kinderen. Na een overdadige maaltijd is het wachten tot twaalf uur wanneer het nieuwe jaar aanbreekt, traditioneel met het vuurwerk op meer dan 20 plekken in Hanoi.

Om precies twaalf uur wordt een extra altaartje met traditioneel het fruit, wat drank, een gekookte kip, rijst, bloemen en natuurlijk de wierook en kaarsen buiten voor het huis of de winkel gezet. Op die manier zien ze daarboven duidelijk wat hen wordt aangeboden als dank voor het voorbije jaar en met de wens voor voorspoed tijdens het nieuwe jaar. Naast het altaar worden er ook papieren objecten en ‘lucky money’ verbrandt. Het is een opvallend beeld in de stad: overal altaartjes met kaarsen en hier en daar een klein gecontroleerd brandje. Officieel is het verboden om de papieren votieven te verbranden, maar de traditie en het geloof zijn blijkbaar te sterk.

Tijdens het jaar is Hanoi normaal na twaalf uur enorm doods en stil. Restaurants en cafés zijn gesloten na twaalf uur, en aangepast aan dit, gaan de Vietnamezen vaak niet langer uit en blijven gezellig thuis (buiten de rebelse Vietnamese jeugd en de vele expats gerekend). Maar tijdens Tet worden vele regels blijkbaar uitzonderlijk vergeten. Er heerst namelijk vrij uitzonderlijk een enorm uitbundige sfeer. Jongeren en families springen al vroeger naar het centrum van de stad om het prachtige vuurwerk te bewonderen. Na het altaarritueel en het verbranden van de votieven komen vele anderen ook naar buiten om de talrijke pagoda’s in deze grootstad te bezoeken, of om suikerriet te kopen of zelfs takken met bladeren en fruit. Allemaal met de bedoeling om vanuit een sterk bijgeloof voor een goed nieuw jaar te hopen. Afhankelijk van de betekenis van de pagoda, worden ze bezocht voor geluk, voorspoed, bescherming, veiligheid of zelfs een kindje. Suikerriet wordt gekocht voor een ‘zoet’ jaar, en de takken met fruit voor een – je raadt het al – ‘vruchtvol’ jaar. Iedereen plukt ook een takje met verse bladeren van eender welke boom voor alweer dat voorspoedig jaar, en natuurlijk om de lente te verwelkomen. Allemaal enorm fascinerend om te zien hoe jong en oud helemaal in Tet opgaan en de stad ook kan leven na twaalf uur. Waw!

De dag nadien is de sfeer een tikkeltje anders. De stad is bijna doods in de morgen. Iedereen blijft traditioneel thuis of gaat de eerste maaltijd van het nieuwe jaar bij de grootouders vieren. Andere familie volgt de komende dagen en vrienden zelfs later (als je de juiste volgorde respecteert natuurlijk). Enorm belangrijk aan het begin van het nieuwe jaar is de eerste bezoeker, de eerste persoon die het huis binnentreedt, want die moet zogezegd geluk brengen aan de ganse familie voor de rest van het jaar. Vaak wordt het gerelateerd aan de zodiac. Bijvoorbeeld in het huidige jaar van de kat waren personen die een hond, geit of varken waren de beste optie als eerste bezoeker daar hij of zij een ideale combinatie is met de kat. Een ander criteria is raar maar waar personen die de afgelopen jaren bekend staan als geluk brengend aan andere worden gevraagd om dit jaar opnieuw als eerste het huis te betreden. Niet dat iedereen hier evenveel geloof aan hecht, maar toch wordt het gedaan, je weet maar nooit :-)

Tijdens de middag (en ook de volgende dagen) kleedt iedereen zich op zijn paasbest en worden een aantal pagoda’s bezocht om te bidden voor het nieuwe jaar. Er wordt vanalles geofferd van fruit tot rijst tot zoete koekjes en carlsberg blikjes. Er wordt ‘lucky money’ verbrandt of in de perzik- of kumquat boom gezet. Mensen laten een boodschap neerschrijven door de monniken of kiezen een van de briefjes met daarop voorspellingen voor het nieuwe jaar. De mannen kiezen met de linkerhand, de vrouwen met de rechterhand. Je geluk in de liefde, op het werk, in zaken, of je trouwt of niet, enzovoort wordt voorspeld. Ik zou als ik een kindje krijg dit jaar een zoon verwachten.

De atmosfeer in de stad voelt vredevol aan, rustig, kalm en onverwacht enorm aangenaam om in te vertoeven, iets wat je in Hanoi niet gewend bent. Ideaal om enkele vrienden uit te nodigen voor een traditionale Tet maaltijd. Hoe vieren expats Tet? Dat is voor deel 4.

Tet – voor het oog en voor de maag (deel 2)

- Dit is het tweede deel van een vijfdelige reeks over hoe in Vietnam Tet wordt gevierd, het traditionele Nieuwjaar volgens de maankalendar. Na het eerste deel over de keukengod, en het tweede deel ‘voor het oog en voor de maag’ volgt: 3/ de laatste dag, de eerste dag, 4/ buitenlanders vieren Tet en 5/ Tet te koop? –

Net zoals kerst bij ons, wordt tijdens Tet een en al gedecoreerd en een en al geprepareerd. Eerst en vooral, de beste gelijkenis met kerst is ... de boom, of beter gezegd bomen. Ieder gezin moet tijdens de Tat Nien (zie deel 1) of een kumquat struik plaatsen of een paarse perzikbloesem of zelfs beide. Volgens de traditie stellen de struiken namelijk alle generaties voor: het fruit de grootouders, de bloemen de ouders, de knoppen de kinderen en de kleine verse groene blaadjes de kleinkinderen. Het fruit moet ook perfect rond zijn en glanzen om een voorspoedig en gelukkig jaar tegemoet te kunnen gaan. Het woord ‘oranje’ zou immers volgens het oud-Chinees ook bijna hetzelfde klinken als het woord voor rijkdom, daarom de kumquat. In het zuiden wordt in plaats van de perzikbloesem de gele abrikoosbloesem in huis gezet, in het koude noorden vaak de witte pruimenbloesem. Vooral die laatste heeft mijn voorkeur. Het is enorm grappig om zien dat sommige struiken kerstslingers krijgen. De kerstballen komen misschien volgend jaar?

In de struiken hangen hier en daar rode enveloppes, meestal met het zodiac teken voor het volgende jaar op, dit jaar de kat. In de rode enveloppes wordt geld gestopt, het ‘lucky money’. Vaak wordt die aan de kinderen gegeven (naast het speelgoed, maar dat is voor het laatste deel van deze reeks), maar ook aan de kinderen van de grootouders bijvoorbeeld. Het geld dient om te offeren in de pagoda’s en de tempels als geschenk aan de goden met de hoop evenveel of meer terug te krijgen. Via de rode enveloppes wordt ‘voorspoed’ geschonken en gewenst vanwege de ouders.

Naast al dit wordt het huis versierd met bloemen allerhande. Samen met de bloesems moet dit de lente verwelkomen. Geef toe, een huis vol bloesems en bloemen ruikt opvallend veel naar de lente.

De maag wordt uiteraard ook niet vergeten. Zoals beschreven in deel 1 vinden er uitgebreide maaltijden plaats voor bijna iedere laatste iets. De traditionele maaltijd voor het nieuwe jaar is uiteraard redelijk vlezig en bestaat uit het volgende: banh ngot of oranje gekleurde zoete plakrijst met zoete mungbonen pasta in het midden, bamboescheuten soep met geweekte vel van het varken, gelei van varkensvlees, verse kruiden en ei, gestoomde of gekookte kip en niet te vergeten, de banh chung of de groene (door de bananenbladeren) en vierkantvormige plakrijst met gehakt in het midden. Vooral deze laatste mag niet ontbreken en wordt soms als cadeau meegebracht. Als aperitief en tegelijk dessert, pompoenzaadjes, zoete snoepjes, en groene bonen pasta met sesam. Als drank uiteraard de rijstwijn en gewone wijn. Voor vegetariërs klinkt het niet altijd even appetijtelijk, maar geloof me de ervaring en een aantal niet Tetgebonden schotels erbovenop maakt het allemaal even smakelijk of interessant voor het oog als voor de maag.

We zijn er bijna, we mogen al bijna aftellen naar het nieuwe maanjaar. De speciale atmosfeer die dan overheerst beschrijf ik in het volgende stukje over de laatste dag van het oude jaar en de eerste dag van het nieuwe jaar.

Tet - de keukengod (deel 1)

- Dit is het eerste deel van een vijfdelige reeks over hoe in Vietnam Tet wordt gevierd, het traditionele Nieuwjaar volgens de maankalendar. Na het eerste deel over de keukengod, volgt: 2/ Tet voor het oog en voor de maag, 3/ de laatste dag, de eerste dag, 4/ buitenlanders vieren Tet en 5/ Tet te koop? –

Tet loopt over van allerlei tradities en gebruiken van etnische, animistische, Chinese, Tao, Buddhistische, Confucianistische en nog zoveel meer oorsprong. Er zijn boeken over geschreven die ik je kan aanraden om te lezen, maar laat me hier toch enkele belangrijke neerpennen die ik ook heb kunnen ervaren dit jaar.

De keukengod of Ong Tao is een soort van god die het ganse jaar vereerd wordt in de intieme familiekring. Hij ‘verblijft’ bijna het ganse jaar in het huis en is op die manier op de hoogte van al het doen en laten van de personen die in het huis wonen of werken, tot het kleinste geheim. Een soort van huisgod dus vergelijkbaar met de geest van de grond of het huis die Laotianen vereren. Op de 23^ste dag van de twaalfde maand van het maanjaar keert de huisgod terug naar de hemel om aan de Jade Keizer verslag uit te brengen. Voor dit laatste heeft de keukengod zeven dagen nodig, de zeven dagen voor Tet. Dit is het moment wanneer alle Tet voorbereidingen in gang worden gezet.

Offers in de vorm van fruit, drank, papiergeld enzovoort worden aan de huisgod gebracht, en papier in de vorm van karpers, paarden, kledij enzovoort worden verbrand. In de Buddhistische traditie betekent verbranden iets naar de spirituele wereld transformeren. Op die manier help men de keukengod dus bijvoorbeeld met een paard of karper als transport om zijn reis naar de hemel te ondernemen. Soms wordt zelfs een levende vis opnieuw in het water gezet. De bedoeling van dit alles is dus om te zorgen dat de keukengod een meer dan goed verslag brengt aan de Jade Keizer. Op basis van dit verslag (en dus de goede daden van het voorbije jaar) wordt dus de portie geluk voor het volgende jaar bepaalt.

Wanneer de keukengod het huis verlaat beginnen de voorbereidingen. De periode van Tat Nien, ‘het einde’ of ‘het jaar uitdoven’ luidt het begin in van een enorm feestelijke atmosfeer zowel in het huis als in de stad, en zoals altijd betekent feest in Vietnam veel eten en drinken. De laatste dag op kantoor, de laatste rit naar huis, de laatste schooldag, zelfs het laatste bad voor het nieuwe jaar wordt gevierd met een uitbundige maaltijd.

Het oog en de maag worden extra verwend. Hoe? Vertel ik je straks.

‘Lang leve de Communistische Partij’

Stond er onlangs voor enkele weken in bloempotten met gele geraniums gevulde letters te lezen op het plein voor het kleine Lenin-park, net voor het standbeeld van de bekende Rus. Ken je geen woord Vietnamees, of had je niet op de bloemen gelet, dan toch was het overal in de stad duidelijk dat Viet Nam zijn elfde Partijcongress zou organiseren. De vijfjaarlijkse politieke hoogmis der Communisten kleurt de stad rood met vlaggen in alle vormen en op alle plaatsen, en het nieuws zowel in de krant, op tv als traditioneel in de morgen en de avond vanuit de luidsprekers op straat hemelt de Communistische leiders en hun verwezenlijkingen op, even de jarenlange honger na de oorlog, de wijdverspreide corruptie en schendingen van de mensenrechten vergeten. Oeps, dit heb ik niet gezegd :-)

Politbureau, Centrale Committee, Partij Secretariaat, Inspectie Committee, enzovoort, het zijn termen die we af en toe in onze geschiedenisboeken terugvinden, maar die niet tot onze frequent gebruikte woordenschat behoren. Wees gerust, hier ook niet, zeker niet bij de modale Vietnamees, die terecht meer om zijn eten, huis, familie en plezier, inclusive luxe, denkt dan aan zijn rode opperleiders. Maar toch, iedere vijf jaar worden ze er nog es goed aan herinnert dat een groepje van een tiental mannen het voor het zeggen hebben in hun land, mannen die eerder rode kapitalisten zijn als het op geld aankomt, maar toch zeer rood in hun hart als het op politiek, cultuur en religie aankomt.

Ze hebben dus weer een grote reshuffle gedaan die moet volstaan voor vijf jaar. Het is in de traditie van checks and balances, Vietnamese stijl, een werkbare balans geworden tussen de factie die de Chinese lijn aanhangt (rood kapitalisme, 1 partij, sterke sociale en culturele controle in een geforceerde eenheid) en de andere factie die meer naar openheid streeft (zalmrose kapitalisme, een opening naar meer partijen, minder gecontroleerde sociale en culture diversiteit in eenheid). Alé, dat wordt toch zo tussen de lijnen gelezen.

Het was een interessante ervaring, en doet je tussen al dat kapitalistische en modernistische geweld toch nog es goed beseffen dat je in een van die weinige overgebleven communistische landen werkt en leeft. Zeer interessant!

Perfect to cheer up while in grey Ha Noi

The Jolly Boys - 'Rehab'

Helaas, video verwijderd wegens auteursrechten, maar zoek het gerust op!

Nog steeds een beetje ziek

De neus loopt nog steeds, af en toe, mijn keel 'schort' geregeld en dat mannetje in mijn hoofd komt soms nog graag even aan de voordeur kloppen. Maar het betert, en ik ben ondertussen al weer aan het werk. Niet altijd even productief, maar we doen ons best.

Tot gauw!

De 4 seizoenen van... Ha Noi

Ik ben een Belg, ik weet heel goed hoe aangenaam of onaangenaam ons veranderlijke weer kan zijn, en welke impact het heeft op een mens, van de eerste lente-warmte tot een herfstig kleurenpatroon, van de vrieskou en sneeuw of geen sneeuw tot een mooie nazomer, van de Maartse buien tot de Aprilse grillen. Het weer is dan ook een van de veel gebruikte gespreksonderwerpen, dus waarom niet even schetsen hoe grillig, onvoorspelbaar en grijs het weer in Ha Noi is, of hoe er hier geen sprake is van het opbergen van winter of zomerkledij, en hoe we allemaal uitkijken naar dat herfstweer, maar het uiteindelijk allemaal zo slecht niet is en jullie zeker niet moeten afgeschrikt worden om naar hier te komen!

De winter – grijs en enorm wisselvallig. De lucht boven Ha Noi veranderd geen klein beetje van kleur, enkel in een andere grijstint. Zelfs al is het zonnig, of is er geen wolkje aan de hemel, grijs overheerst. Wisselvallig omdat het de ene dag een flinke twaalf graden kan zijn die aanvoelt als vijftien graden, maar de volgende dag weer aanvoelt als vijf graden door een ijzige wind aangevoerd uit China (die Chinezen!). Wisselvallig omdat het de ene dag twintig graden of meer kan zijn, en de volgende dag weer een vijf graden kouder. Jojo-weer.

De lente – Start regenachtig, een stortregen of een dagenlange typisch Belgische motregen, met redelijk aangename temperaturen, kalmeert tot een mooie voorzomer, met hier en daar een blauwe vlekje lucht, en barst uit in de eerste plakkerige hitte die straks maanden zal duren. De mooie momenten zijn helaas korte momenten. Een beetje de tweede optie na het prachtige herfstweer.

De zomer – Zweet, plakkerigheid, tot in de nacht toe, met een maximum van meer dan 42 graden, en geregeld een mooie blauwe hemel, maar kans op een overstroming. Opstaan, zweten, douchen, zweten, naar het werk rijden, afkoelen op de brommer, opnieuw zweten, werken in een airco-lucht, zweten wanneer je het kantoor uitgaat, ga zo maar verder. In het begin van mijn eerste zomer hier had ik nog de moed om geregeld van t-shirt te veranderen, maar na een tijdje had ik er gewoon niet genoeg meer in mijn kast liggen, dus besloot ik maar op te geven en samen gezellig met anderen te zweten. Een samen-zweterigheid.

De herfst – het stormseizoen in het centrum van het land, maar de meest aangename periode van het ganse jaar in Ha Noi, ideaal voor balkonfeestjes en barbecues. Belgisch lenteweer zeg maar: twintig tot vijfentwintig graden, zon, blauwe lucht, geen regen. Hangmatweer. Helaas, het duurt maar een maand, want voor je het weet, zijn we die winter ingegaan.

Maar kijk, zoals ik al zei, het is allemaal geen grote ramp. Belg zijn leert je tegen een stootje kunnen wat het weer betreft, en ik herinner me nog dat we in Uganda af en toe voor een weersverandering hoopten, voor een klein beetje seizoenswissel, want die tropische klimaten beginnen ook afgezaagd te worden na een tijdje. Blijkbaar is het nooit goed :-)

Da Lat... die schone?

Viet Nam is enorm divers in natuur; een ellenlange kustlijn, afgelegen tropische eilanden, rotsen op het land, tussen rivieren, maar ook in de zee, vlaktes vol rijstvelden, bergen, waaronder de hoogste van Zuid-Oost Azië, een van de grootste rivierdelta’s in de wereld, de Mekongdelta, maar ook heuvels vol sparren, meer bepaalde in de Centrale Hooglanden, in het Zuiden van het land, zeg maar de Vietnamese Ardennen.

Men zegt vaak dat diegene die in het Noorden van het land, de kop van de draak, wonen niet snel of veel naar het lijf van de draak of het Zuiden van het land trekken, en in mijn en Hien’s geval mag dat als waarheid beschouwd worden. Het heeft me tot Kerst enkele dagen geleden geduurd om in de Centrale Hooglanden en meer bepaald Da Lat te geraken (bij Hien langer uiteraard). Daar het de huwelijksreisbestemming van het land genoemd wordt, leek het me perfect om het tijdens de Kerstvakantie op te zoeken, voor een vijftal dagen.

Ik ga geen gedetailleerd reisverslag neerpennen, die details krijg je niet te lezen :-) maar toch een aantal impressies:

Da Lat is een voormalig Frans kuuroord. ‘The city of eternal spring’ bracht de Franzosen in der tijd een verademing voor de zwoele Saigonese hitte. Er waren zelfs serieuze plannen om er het hoofdkwartier van Indo-China neer te poten. Deze Franse aanwezigheid resulteerde in prachtige villa’s klein en groot in meer dan vijf Franse bouwstijlen, in boulevards die zich krullen rond de heuvels waar die villa’s op gebouwd staan, in koninklijke paleizen in Corbusier stijl, in aangelegde meren en golfterreinen, in een schattig Romaans kerkje en dito Lycée, in een van de meest katholieke regio’s van het land.

Vandaag is het vergane glorie, maar ondanks dat dit land bijna platgebombardeerd is geweest kun je je nog perfect inbeelden hoe het er toen moet uitgezien hebben.Geen excuses voor kolonisatie, maar net zoals in Ha Noi hebben de Fransen hun architecturale kunde toch serieus goed kunnen exporteren, helaas geregeld zonder respect voor de lokale bouwstijl en tradities. Net zoals een Franse villa in Ha Noi me zeker zou kunnen bekoren, is dit het geval in Da Lat.

Vandaag is Da Lat verworden tot een portie la douce France op leeftijd, gemixt met de gekende Vietnamese kitsch en bric-à-brac bouwstijl, romantische meligheid, heuvels bekleed met fruit- en groentenserres, genoeg om het ganse land te voorzien, gebetoneerde watervallen en meren die meer pretparken dan natuurlijke schoonheid meer zijn, de alomtegenwoordige verkeersdrukte, boeddhabeelden in ongekende hoogtes en vormen, net zoals de pagoda’s en tempels en nog steeds – gelukkig – veel sparren en groen.

Ik ben blij dat ik het gezien heb, maar net zoals bij vele plekjes in Viet Nam die ik heb bezocht moet ik er niet per se naartoe terugkeren. Het is een ooh, maar geen waw-bestemming. Daarvoor biedt het verlanglijstje sowieso al genoeg alternatieven.

(meer foto's op fbook, als Viet Nam beslist om die weer te deblokkeren)

How the party started... and ended

Het is ons weer gelukt, een oud-nieuw feestje van jewelste! Hoe je het ook draait of keert, een gewone vrijdagavond verandert in een speciale avond, het afscheid en het welkomen van een oud en nieuw jaar.

Een bonte mix van Spaans vuur, Italiaanse passie, een vleugje Luxemburg, Vietnamese mysteriositeit, Filippijnse charme en serieus wat Belgische zotheid, het was een heerlijke mix van mensen die zin hadden in een leuk feestje.

Het begon niet met een drie-, vijf- of zestiengangenmenu, maar met een lekkere combinatie van camembert, olijven, walnoten, Turkse pepers, zelfgemaakte seitan, pompoen-appeltaart, linzen-maissla, peperchampignonnen, fruitsla en chocoladeijs. Daarenboven liters rode wijn en net na twaalf uur lokale tijd goedkope champagne!

Daarna op stap, eerste even binnen hoppen op het wat blasé expat-focussed feestje op het dak van de Press Club, de nodige heupen losgooiend en bekende gezichten gezoend en omarmd. Daarna de bekende Mao bar binnen hopend op een gratis glaasje champagne (helaas :-), om even later de Tet Bar binnen te rollen nog steeds nuchter en monter genoeg om te zeverfilosoferen over India, Laos en Vietnam avonturen. Niet echt zonder verrassing belandden we hierna net als iedereen, toerist, expat of local, in Phuc Than – The Lighthouse, de wat grungy overbevolkte slechte muziek goedkope drank club, de enige plek die op dat tijdstip in gans Ha Noi nog zijn deuren openhoudt.

Als afsluiter had een van ons om bijna zes uur ’s morgens het gekke maar leuke idee om vanop de Long Bien brug, de prachtige Eifelconstructie over de Rode Rivier en een van de iconen van Ha Noi, de nieuwe dag en meteen ook het nieuwe jaar te verwelkomen. De stad begon weer te bruisen, wij hadden er genoeg van.

Het was weer es plezant! Op naar het Vietnamse Nieuwjaar!

Chúc mừng năm mới 2011!

Oftewel een gelukkig Nieuw Jaar 2 0 1 1